Joehoe, bericht van hier!!

Dinsdag 02-09-2014

Vandaag zouden we naar de gehandicapte kinderen gaan, maar de avond ervoor nog te horen gekregen dat er een operatie was waar we bij mochten zijn. Dat wilde we heel graag en zo doende hebben we vandaag meegekeken bij een operatie. Het ging om een vrouw die een cyste had in 1 van haar eierstokken. De andere was er een paar jaar eerder al uitgehaald. Dr. Robillo deed de operatie zelf. Vandaag ook mijn eerste actie gemaakt in de operatie kamer! Mevrouw had en een ruggenprik gehad en kon dus niks meer met haar onderlichaam. Maar mevrouw moest nog een katheter en ze vroegen of ik het been van mevrouw opzij wilde houden. Ja, een hele actie! Haha. Na het opensnijden en tot de goede diepte gekomen te zijn, zag je een groot vlies gevuld met heel veel vocht. Dat was de eierstok. Ze prikten een gaatje in het vlies en het vocht spoot eruit. Na al het vocht eruit gezogen te hebben, hebben ze de eierstok verwijderd. Ze zagen na dat te hebben verwijdert ook nog dat de baarmoeder vol tumoren zat. Die hebben ze toen ook verwijderd. De operatie heeft in totaal bijna 3 uur geduurd. Na de operatie zijn we met Dr. Robillo op de foto geweest in onze operatie outfits. Na de operatie hebben we een evaluatie gesprek gehad met Helen en hebben we de planning van volgende week doorgenomen. We hebben afgesproken dat we de rest van de week in het ziekenhuis zouden stage lopen, het weekend weg zouden gaan en volgende week maandag naar andere instanties nog gaan. En zo was deze stage dag al weer om.

Woensdag 03-09-2014

Voor mij persoonlijk een moeilijke dag. Vandaag is mijn lieve mama al 7 jaar niet meer bij ons. Maar ondanks dat gaat het leven en werk natuurlijk gewoon door. Gelukkig ook maar. Vandaag gingen we naar de rehab geweest. Het was indrukwekkend om te zien hoe er daar geleefd word. Je hebt daar geen privacy, slaapt met kei veel op een kamer en de badkamer ziet er ook niet al te schoon uit. We werden rondgeleid door een van de bewoners van daar. Zo ontmoette we ook kinderen van een jaar of 10 die daar zaten. Gelukkig niet omdat ze gebruikte, maar omdat ze verkocht. Ook was er een apart kamertje waar nieuwe mensen een paar dagen moesten blijven voordat ze bij de rest van de groep mochten. De rehab is best groot en zoals we konden zien, waren de mensen daar toch wel gelukkig. Na de rehab zijn we gaan wakeboarden! Wat is dat gaaf zeg. Eerst hebben we wat gegeten en daarna aan de slag. Eerst instructie over hoe we moesten gaan zitten, want we begonnen met 2 rondjes op onze knieën. Dat was erg zwaar en deed erg veel pijn aan je armen. In iedere bocht trok het touw heel erg aan je armen alsof ze uit de kom werden gerukt. Niet zo fijn.. Maar dat mocht je maar 2x doen, anders zou je teveel last van je armen kunnen krijgen. Toen was het tijd voor het echte werk en dat was me toch moeilijk. Echt niet meer leuk op een gegeven moment. Maar je gaat toch door omdat je weer, vallen en weer opstaan en doorgaan! En ja, oefening baard kunst. Want ik mocht de eer hebben om als eerste een halve lange kant te mogen blijven staan. Ik zou echt niet weten hoever het geweest zou zijn, maar denk een meter of 20. Blij dat ik was! Een tijdje later ging Ruth ineens de hele rechte kant over. Dat vond ik minder leuk... En daarna zelf een hele ronde. Ik was toch wel beetje jaloers. Bij de laatste keer dat ik ging, grapte ik dat dat ik wel even een heel rondje zou doen. Ik op dat bord, ga ik zo ineens een half rondje! Haha. We hadden 2 uur de tijd en op een gegeven moment word je echt wel moe. Ik was ook best blij dat die 2 uur om waren. Na het wakeboarden merkten we gelijk dat onze armen moe begonnen te worden en aankleden ging dan ook moeilijk. Na het wakeboarden gingen we naar de ouderen toe. Dat was erg leuk om te zien. We kwamen binnen en zagen dat er een verjaardag aan de gang was. Heel gezellig met veel familie. We werden rondgeleid en als eerste kregen we de gezamenlijke ruimte te zien. Daar zaten aardig wat ouderen. Daar aten ze ook en deden ze activiteiten. De kamer ernaast was voor de ouderen die net nieuw waren en die nog niet bij de groep konden en voor mensen die geobserveerd moesten worden. De ruimte daarachter waren de slaapkamers. Niet zoals we dat hier wel een zien allemaal een eigen appartement maar een bed met daarnaast een schot, dan weer een bed met een schot en zo nog een paar keer. Zo had je nog wel iets van privacy, maar nog niet heel veel. Buiten hadden ze een paar huisjes die gebouwd zijn voor mensen met eer geld die dus hun eigen huisje hebben en dus hun eigen privacy. En toen was onze stagedag al weer om en gingen we naar huis toe. Verder niks meer gedaan want we waren moe van de dag.

Donderdag 04-09-2014

Vandaag samen met Daily meegelopen bij de OPD. Dat is een soort van huisarts. Onze dienst duurde van 8 tot 4. Maar we konden eerst al een uur wachten omdat de OPD pas om 9 uur opengaat. En dan kun je ook nog eens wachten tot de arts eens een keertje komt. De mensen moeten zich eerst melden bij een balie. Daar krijgen ze een kaart en daarmee komen ze naar ons en de verpleegkundige. Er werd gevraagd of ik de bloeddruk steeds wilde opmeten. Dat heb ik zo een paar keer mogen doen. Op een gegeven moment moest er geïnjecteerd worden, maar dat durfde ik eerst nog niet. Daily heeft het eerst gedaan en na een paar patiënten heb ik het ook gedaan. Het was dan wel bij een half bewusteloze man door de alcohol en hij voelde dus niks van de prik. Maar ik was trots op mezelf dat ik het gedaan heb! Verder zijn we 4x in de mini OR geweest om wonden te hechten of iets te verwijderen. 1x was er een vrouw die een ongelukje met een bijl had gehad en een snee in haar gezicht had. 2x een kind die een wond had. 1tje was zo overstuur dat hij constant bewoog en dat we heb met z’n 4ren hebben vastgehouden om te hechten. Omdat de kinderen het zo goed deden bij de dokter met het hechten of de injectie, kregen ze van mij een lolly. Ze vonden dat best wel leuk en zeiden netjes dank je wel hoeveel verdriet ze ook hadden. Dat was het zo’n beetje wat we meegemaakt hebben vandaag.

Vrijdag 05-09-2014

Vandaag mochten Daily en ik naar de emergency room. Oftewel de EHBO. ‘s Morgens is er niet veel gebeurt. Er kwamen wat mensen met cuff. We weten nog steeds niet wat het nou precies is, maar het heeft met de longen te maken en je kunt er behoorlijk ziek van worden. We hebben veel meegekeken en de vitale functies gemeten. Ook mochten we de druppelsnelheid instellen. Niet met een elektrische apparaat, maar gewoon zoveel per minuut en tellen maar. Dus bijv. 70 per minuut dan moest je op je klokje tellen hoeveel druppels er in een halve minuut vielen en dat dan maal 2. Best lastig om te doen als dat druppelding niet goed loopt, dan weer te snel dan weer te langzaam. Uiteindelijk lukt dat ook weer en kun je weer verder naar de volgende. Na de lunch stonden we net weer op de emergency room toen ineens alle verpleegkundigen opstonden en handschoenen en mondkapjes omdeden en zich klaar maakten om een patiënt binnen te halen. Ik keek naar buiten en zag dat er een vrouw uit een truck gehesen werd. De vrouw was buiten bewustzijn. Mevrouw werd met moeite uit de truck gehesen en op een brancard gelegd. Daily stond naast mij uit het raam van de deur aan het kijken en we zeiden tegen elkaar, jij pakt de ene deur en ik de andere voor als ze hier door deze deur zou komen. Ze kwamen onze kant op en dus hielden we de deur open. Mevrouw bleek niet meer te ademen en had geen hartslag. Een reanimatie werd in gang gezet. Net op dat moment dat ze begonnen kwamen Fieke en Ruth binnen en bij ons staan. Daily en ik hadden ons over de dochters van mevrouw ontfermt die helemaal overstuur tegen de balie gingen te huilen. Ze hebben mevrouw nog geïntubeerd en aan het infuus gelegd en beademd, maar het heeft allemaal niet geholpen. Inmiddels waren er nog meer kinderen van de vrouw gekomen. Dr. Robillo kwam er bij en die dacht dat de doodsoorzaak kwam door hartproblemen door een te hoge bloeddruk. Ze maakten een hartfilmpje en daar was alleen maar een streep op de zien. De verpleegkundige liet dit aan de familie zien en toen was het dus duidelijk dat hun moeder en vrouw was overleden. Toen ze vertelde dat ze de behandeling zouden stoppen, begon de hele familie nog harder te huilen en te schreeuwen. Ze begonnen aan de handen en voeten te trekken en te knijpen om toch maar te proberen haar wakker te krijgen. Dit gebeurd natuurlijk niet. De verpleegkundigen hebben alles afgekoppeld en verwijderd en toen een laken over mevrouw heen gelegd. Wij zijn naar buiten gelopen om het even te gaan verwerken. Later zagen we dat het laken ook over het gezicht van mevrouw lag en werd ze naar buiten gereden. Achter het ziekenhuis is een ruimte waar overleden mensen naartoe gebracht worden voordat ze naar een mortuarium of naar huis gaan. We waren zo ontdaan van wat er gebeurt was, dat we eerder naar huis zijn gegaan. Gelukkig kunnen we er goed over praten met z’n 4en, dat is erg fijn. Later zijn we boodschappen gaan doen. We stonden af te rekenen en in de andere rij zagen we 2 van de dochters staan die kaarsen aan het kopen waren. Ze zagen ons staan en wij hun, dit was een erg ongemakkelijk gevoel. We zijn naar huis gegaan en gaan eten. Na het eten zijn we naar het ziekenhuis gegaan omdat Ruth last had van haar oor. Ze dacht zelf aan een oorontsteking. En dat was het uiteindelijk ook. Dus met antibiotica en oordruppels naar huis gegaan. De rest van de avond lekker rustig aan gedaan.

Zaterdag 06-09-2014

vandaag lekker vroeg op gestaan om naar ons weekendje weg te gaan. ’s Morgens vroeg eerst met de tuktuk naar het busstation, daarna een taxi genomen en toen de boot naar ons resort. Het resort heet Paradise Island. Nou, zo zag het er ook wel uit. Zo mooi dat het is. We kwamen aan en onze bagage werd meegenomen in een wagentje en werden we meegenomen naar de receptie. Daar kregen we eerst een koude handdoek om op te frissen. Later kregen we nog een drankje. De kamers waren nog niet gereed, dus zijn we ons gaan omkleden en hebben ons geïnstalleerd in de zon. We hebben daar een uurtje gelegen toen we weer naar de receptie zijn gegaan. Nog steeds waren de kamers niet klaar. Even later hoorden we dat er iets mis was met een van de kamers. Balen nu moesten we nog langer wachten. Zijn we eerst maar eens gaan lunchen. Toen we net de lunch hadden, een heerlijke tosti met frietjes, kwamen ze vragen of we meegingen naar de kamers. Uhm nee, we zouden graag eerst onze lunch op willen eten. Oké is goed mevrouw, hoelang gaat dat duren? Nou, doe maar minuutje of 10. Is goed mevrouw kom ik zo terug. Vervolgens gaat hij een paar meter verderop staan om in de gaten te houden hoever we zijn.... Na de lunch dus naar de kamers. We hadden 2 kamers aangezien er niks 4 persoon ’s is daar. We besloten dat ik en Fieke een kamer zouden delen en Ruth en Daily een kamer. De kamers lagen gelukkig naast elkaar en het leek meer op een mini rijtjeshuis. De deur ging open en het was er heerlijk koel. De kamer zag er super mooi uit, de bedden lagen heerlijk en we hadden een warme douche!!!! Dat hadden we echt even nodig. De kamer van Daily en Ruth was precies hetzelfde, behalve dat ze een 2 persoon ’s bed hadden. Na de tassen er neer te hebben gezet, kwamen we erachter dat sommige van ons ( o.a. ik helaas) aan het verbranden waren. Oeps. Dus snel gaan smeren maar het was al te laat. Mijn benen, buik, en borst was zo rood dat ik eruit zag als een kreeft. Top. Van dat ene uurtje zon zo erg verbranden had ik niet verwacht. Stom. Dus maar een bedje opgezocht in de schaduw. Gelukkig waren de mannen die er werkten erg aardig om ergens een bedje voor me te zoeken. Ze wilde zelf dat wel onze eigen spullen niet droegen, nee dat deden hun wel even. En ik had nog wel een erg zware trolley. Het water was lekker koel en hebben daar ook een tijdje in gezeten/gezwommen. Fieke had een luchtbed gekocht en daar hingen we met z’n 2en op rond te dobberen. Het water was zo helder dat je de bodem kon zien en de visjes. Je kon niet alles haarscherp zien, maar goed genoeg. Ik was alleen wel ff vergeten dat het de zee was en dus zou, dus ging ik kopje onder en dat was niet zo lekker. Het begon kouder te worden en de zon ging weg dus zijn we maar gaan douchen en omkleden. Toen begon ik ineens kei veel last te krijgen van mijn verbranden huid. Even in de spiegel kijken en ja hoor. Nog roder dan dat ik al was. En natuurlijk de afer sun vergeten. Balen. Maar de douche was erg lekker. Daarna goed insmeren en gaan eten. En wat neem je dan. Dat is lastig. De keuze is uiteindelijk gevallen op een Pasta pesto met garnalen die helaas tegenviel. De pasta was koud en er zaten maar 4 garnaaltjes in. Het leuke was wel dat er tijdens het eten 3 jongens en 1 meisje een vuur act kwamen geven met van die ijzeren ketting met een vuurbal eraan lopen zwaaien en rondjes draaien. Uiteindelijk hebben ze dat 3x gedaan die avond. Bij de laatste keer mochten we met ze op de foto. Na het eten zijn we lekker blijven zitten bij het restaurant. Je keek op het water uit en op het vaste land waar veel lichtjes te zien waren. Er speelde een bandje en er kwam best vaak een nummer voorbij dat we kenden. We besloten nog een cocktail te nemen om de avond goed af te sluiten. Daarna ons bedje ingerold, allebei erg moe. Fieke vanwege haar verkoudheid en ik omdat ik toch wel veel pijn had van de zon.

Zondag 07-09-2014

Vannacht slecht geslapen. Veel last gehad van me huid en niet lekker kunnen liggen ondanks dat de bedden heerlijk waren. Ook weer redelijk op tijd opgestaan omdat we anders geen ontbijt meer konden krijgen. We namen lekker een omelet, maar dat was zo weinig dat we nog maar wat namen. Bestel ik een sneetje geroosterd brood, krijgt ik er een stuk of 5-6. Tja, dat was ook niet de bedoeling. Na het ontbijt terug gegaan naar de kamers en de tassen ingepakt. Nog even lekke op bed gelegen en om 1 uur weer uitgecheckt. We hadden stiekem 2 glazen meegenomen omdat die erg fijn dronken. Komen we aan bij de balie, checken we uit, vragen of er glazen gesneuveld zijn omdat ze die missen. Gelukkig waren we hierop voorbereid en hebben eerst een verhaaltje verzonnen maar nadat ze ons niet begrepen hebben we netjes verteld dat we die meegenomen hebben. En we mochten ze houden dat was niet erg. We hebben nog even van het strand genoten, nog wat gedronken en toen weer richting huis gegaan. Wat ook nog een tijdje duurde, maar zo zag je weer eens wat van de stad. Thuis lekker op ons gemak de tassen uitgepakt. En nog erachter gekomen dat het water het niet deed, maar Ruth was even iemand gaan halen en toen was het zo gefikst. We hebben maar als avond eten pizza genomen bij, hoe kan het ook anders, de coffeeshop.

Maandag 08-09-2014

Vandaag zijn we weer op pas geweest naar verschillende instanties. Eerst zijn we naar de lignap geweest. Dat is een tehuis voor mensen met een geestelijke handicap van alle leeftijden. Er zitten daar alleen mannen. Ze hadden feest en wij waren daarvoor uitgenodigd. Helen had ijs geregeld en dat was onze sponsoring voor het feest. Tijdens de toespraak zijn we een paar keer genoemd, dat voelt toch wel erg leuk. We hebben daar nog geluncht en daarna door naar de straatkinderen. Dat zijn ook allemaal jongens omdat die vaker het verkeerde pad op gaan. De meisjes blijven vaker thuis om in het huishouden te werken. Er zitten daar veel jongens en ze hebben maar 2 slaapkamers. Er slapen 15 personen op 1 kamer. Op zondag mogen ze bezoek ontvangen van hun ouders en van hun broers en/of zussen. Verder hebben ze niemand van buiten af die ze zien. Op het moment dat wij er waren gingen ze een dansje instuderen voor de ouders die zondag zouden komen. Wat erg grappig was, was dat de studenten van daar die daar stage liepen met ons op de foto wilden. Natuurlijk is dat goed, als er dan ook maar met onze camera een foto wordt gemaakt. Na de straatkinderen zijn we naar de misbruikte meisjes gegaan. Het was heftig om te zien dat het jongste meisje 6 jaar was. Ze werden allemaal bij elkaar geroepen en gingen op de grond zitten. Wij op stoelen tegenover hen. Een voor een stelden ze zichzelf voor in het engels en dat ging nog erg goed ook nog. Toen was het onze beurt. Een paar keer goed je naam zeggen en hun kunnen het ook. En het is dan zo schattig om te horen hoe ze: Hello ate Naomi, zeggen. Ate betekend oudere zus en dat gebruiken ze hier vaak voor benaming. Na de misbruikte meisje moesten we wachten op Dodz die on de hele dag al reed. We gingen in de tussen tijd even kijken in de grootste kerk van Davao. Op dat moment was er net een trouwerij bezig waar je zo bij kon gaan zitten. We hebben een stukje gezien en het was prachtig. Ook de kus hebben we gezien, dat was zo lief. Op de terugweg naar huis moesten Dodz en Helen vaak nog wat doen en zodoende kwamen we pas laat thuis. We zijn gaan eten, maar het was koud dus hebben we het laten staan. We hadden thuis nog wel crackers liggen met chocopasta. We liepen weg bij de keuken en hoorde wat piepen. Bleek het en baby katje te zijn. Wij navragen waar de moeder was en de broertjes en zusjes. Maar die waren er niet. Dus hebben wij haar meegenomen en woont ze nu bij ons in een krat tot ze sterk genoeg is om zelf op eigen benen te kunnen staan. We hebben haar gewassen en gezocht naar iets waar we makkelijk water in konden doen zodat ze iets zou drinken. Uiteindelijk gevonden en heeft ze wat gedronken. Nog wat huishoudelijke taken gedaan en daarna chillen op bed!

Dinsdag 09-09-2014

Vandaag weer stage gelopen op de emergency room en vandaag mocht dat met Ruth samen. Er was helaas weinig te doen. We werden gevraagd om bij een cursus te komen zitten over hoe je een baby verzorgd na de bevalling en hoe je de moeder behandeld. We hadden al veel op school geleerd en zelf dingen anders geleerd die in Nederland niet meer mogen. Zoals je kindje helemaal uitstrekken om te meten. Nu doen ze dat hier wel, dat is voor hun een nieuwe methode. De oude methode was op de kop houden en dan meten. We zijn gaan lunchen toen het tijd was en na de lunch is er eigenlijk bijna niks meer gebeurt. 1 man moest in het gips en daar heb ik bij geholpen, 2 kindjes met cuff en een jongen die een soort cyste op zijn hoofd had die er afgehaald moest worden. Het was wel sneu, want hij was bang en mama durfde ook niet binnen te komen. Uiteindelijk wel gedaan en maar niet gekeken. En wij stonden bij de jongen om hem te helpen. Na werk zijn we boodschappen gaan doen en heb ik weer met het poesje zitten knuffelen en eten zitten geven. Later nog even film gekeken en nu lekker slapen.

Dit was het weer voor deze week, tot later!
XXX